Albert Alexandre Louis Pierre Grimaldi, książę Monako, książę Valentinois, hrabia Polignac, markiz Baux (ur. 14 marca 1958 w Monako), 14. książę Monako od 6 kwietnia 2005, syn księcia Rainiera III Grimaldi i księżnej Grace Grimaldi, olimpijczyk.
Dzieciństwo i młodość:
Albert urodził się 14 marca 1958 roku w książęcym pałacu w Monako. Jego rodzicami byli Rainier III Grimaldi, książę Monako i Grace Grimaldi, amerykańska aktorka oraz monegaska księżna. Ma dwie siostry, Karolinę, księżną Hanoweru (ur. 1957) oraz Stefanię (ur. 1965). Jego dziadkami byli Charlotte Grimaldi, nieślubna córka księcia Monako Ludwika II, jej mąż Pierre, hrabia Polignac, John Brendan Kelly, trzykrotny mistrz olimpijski w wioślarstwie oraz Margaret Katherine Majer. Matką chrzestną Alberta została królowa Hiszpanii Wiktoria Battenberg, wnuczka królowej Wiktorii.
W 1976 roku ukończył z wyróżnieniem wyższą szkołę imienia Alberta I. W amerykańskim Amherst College (w stanie Massachusetts) studiował nauki polityczne, ekonomiczne, muzykę i literaturę angielską. Latem 1979 odbył podróż po Europie i Środkowym Wschodzie wraz z uniwersyteckim Glee club. W 1981 otrzymał tytuł magistra nauk politycznych. Odbył służbę wojskową w marynarce francuskiej, gdzie dosłużył się stopnia porucznika.
Kariera sportowa:
Albert z zamiłowaniem uprawiał wiele sportów: biegi przełajowe, rzut oszczepem, piłkę ręczną, judo, pływanie, tenis, wioślarstwo, żeglarstwo, narciarstwo, squash i szermierkę. Jako bobsleista pięciokrotnie brał udział w zimowych igrzyskach olimpijskich: Calgary 1988, Albertville 1992, Lillehammer 1994, Nagano 1998 i Salt Lake City 2002. Obecnie działa w szeregu organizacji sportowych, kieruje kilkoma krajowymi federacjami sportowymi (pływania, lekkoatletyki, żeglarstwa, pięcioboju nowoczesnego oraz bobslejów, saneczkarstwa i skeletonu), a od 1994 Komitetem Olimpijskim Monako. Od 1985 członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, w którym pełni funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Sportowców.
Książę Monako:
Albert urodził się jako drugie dziecko panującego w Monako księcia Rainiera III i zastąpił swoją siostrę Karolinę na pozycji następczyni tronu (pierwszeństwo dziedziczenia tronu przez męskich potomków).
31 marca 2005, w związku z przedłużającą się chorobą jego ojca, przejął obowiązki księcia Monako. Panujący władca zmarł 6 kwietnia 2005 i Albert został nowym księciem Monako[1]. Jego następczynią została wówczas siostra Karolina.
Jego pierwsze oficjalne wystąpienie w tej roli miało miejsce 12 lipca 2005, po zakończeniu okresu trzymiesięcznej żałoby po poprzednim władcy. Odbyła się wówczas msza, odprawiona przez arcybiskupa Bernarda Barsi. Książę wydał przyjęcie dla siedmiu tysięcy rodowitych Monegasków i otrzymał klucze do bram księstwa, będące symbolem jego władzy. 19 listopada 2005 został koronowany na władcę w Katedrze Świętego Mikołaja. W wydarzeniu uczestniczyła cała monegaska rodzina książęca, obydwie siostry księcia, jego ciotka (siostra księcia Rainiera) wraz ze swoimi potomkami oraz szesnaście oficjalnych delegacji z innych rodzin królewskich.
Albert II kontynuował politykę swoich przodków. Podobnie jak jego przodek, po którym otrzymał imię – Albert I, pojechał na Spitsbergen w lipcu 2005. W kwietniu 2006 zaangażował się w rosyjską ekspedycję arktyczną, która dotarła na biegun północny i został pierwszą w dziejach głową państwa, która tego dokonała.
Książę jest wiceprzewodniczącym fundacji charytatywnej, powstałej po tragicznej śmierci jego matki, księżnej Grace w 1982 roku. Wspiera ona artystów, zaangażowanych w teatr, taniec i film (księżna była aktorką). W 2006 utworzył Prince Albert II of Monaco Foundation, która skupia się na zmianach klimatu i poszukiwaniu odnawialnych źródeł energii. Jest szefem delegacji Monako w Organizacji Narodów Zjednoczonych i prezydentem Festiwalu Telewizyjnego w Monako.
Jako członek monegaskiej rodziny książęcej uczestniczył w wielu królewskich ślubach, między innymi: księcia Karola z Dianą Spencer (1981), księcia Haakona z Mette-Marit (2001), księżnej Wiktorii z Danielem Westlingiem (2010) oraz księcia Williama z Kate Middleton (2011).
Kilka dni po zaślubinach z księżną Charlene wyjechali w pierwszą wspólną podróż do jej rodzinnego państwa.
Znaleźli się m.in. w Kapsztadzie i Durbanie, gdzie uczestniczyli w posiedzeniu Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. 5 sierpnia 2011 po raz pierwszy wspólnie wystąpili na dorocznym Balu Czerwonego Krzyża w Monako.
Albert został księciem Monako w wieku czterdziestu siedmiu lat i był wówczas kawalerem. Jego stan cywilny wywoływał wiele dyskusji. Kojarzony był z kilkoma modelkami i aktorkami, między innymi Angie Everhart, Catherine Oxenberg, Brooke Shields, Claudią Schiffer, Victorią Zdrock i Naomi Campbell. W październiku 2005 niemieckie media podały, że związany jest z Telmą Ortiz Rocasolano, siostrą księżnej Asturii, Letycji, żony hiszpańskiego następcy tronu, Filipa Burbona. Informacje okazały się fałszywe.
Na krótko przed objęciem tronu przez księcia Nicole Coste, była togijska stewardesa oznajmiła, że jej syn Alexandre Coste jest synem Alberta. Pod kontrolą monegaskiego rządu wykonano w Szwajcarii badania DNA, które potwierdziły ojcostwo księcia. Sam zainteresowany potwierdził tę informację 6 lipca 2005 poprzez swojego prawnika, Thierry’ego Lacoste. Albert nie poślubił Nicole, ale zapewnił jej i dziecku środki finansowe oraz dom we Francji. Coste ma również dwóch synów ze swojego pierwszego małżeństwa, którzy wraz z ojcem mieszkają w południowej Afryce.
Rok później wyszło na jaw, że książę ma również nieślubną córkę, Jazmin Grace Grimaldi. Dziewczyna okazała się być córką Tamary Rotolo, kobiety, z którą książę miał romans w 1991 roku podczas turnieju tenisowego w Monako. Badania genetyczne wykonano w 2006 i 31 maja potwierdzono, że Albert jest ojcem urodzonej w 1992 roku dziewczyny. Uznał ją za swoją biologiczną córkę, dał własne nazwisko (choć od początku miała je wpisane w akcie urodzenia) i zaprosił do Monako (dotychczas mieszkała z matką w Stanach Zjednoczonych).
Żadne z dwojga nieślubnych dzieci księcia nie ma prawa do dziedziczenia tronu Monako.
Podczas turnieju pływackiego Mare Nostrum w Monako w 2000 roku Albert poznał Charlene Wittstock, południowoafrykańską pływaczkę. Po raz pierwszy para oficjalnie pojawiła się podczas ceremonii otwarcia zimowych igrzysk olimpijskich w Turynie w 2006 roku.
23 czerwca 2010 ogłoszono oficjalne zaręczyny pary, która od dłuższego czasu pojawiała się wspólnie na ważnych uroczystościach. Wittstock, wychowana jako protestantka, przyjęła wiarę rzymsko – katolicką, pomimo, że nie wymaga tego Konstytucja Monako. Ponadto nauczyła się języka francuskiego, dialektu monegaskiego i dworskiego protokołu europejskiego.
Ślub miał pierwotnie odbyć się w dniach 8 i 9 lipca 2011, ale został przeniesiony na wcześniejszy termin z powodu zbieżności z terminem planowanego w Durbanie spotkania Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (w działalność którego obydwoje narzeczeni są zaangażowani). Para planowała wziąć udział w tym spotkaniu, ponadto prezes komitetu był jednym z gości zaproszonych na wesele, a pierwsza podróż zagraniczna Charlene jako księżnej Monako miała się odbyć do jej ojczyzny.
Albert II Grimaldi został mężem Charlene Wittstock 1 lipca 2011 po ceremonii cywilnej, która odbyła się w Sali Tronowej Pałacu Książęcego w Monako. Świadkami młodej pary zostali Christopher Levine (kuzyn księcia ze strony matki, księżnej Grace Kelly) i Donatella Knecht (żona kuzyna księcia Alberta ze strony ojca, Rainiera III).
Ślub kościelny miał miejsce następnego dnia, a w odróżnieniu od innych wesel w rodzinach królewskich, odbył się przed wejściem do katedry[9]. Ceremonii przewodził arcybiskup Monako, Bernard Barsi. Przyjęcie miało miejsce w monegaskiej operze. Zaślubiny Alberta z Charlene ogłoszono największym wydarzeniem w Monako od pięćdziesięciu pięciu lat, czyli od dnia ślubu Grace Kelly z księciem Rainierem. Książę jest o rok starszy od swojej teściowej, Lynette Wittstock.
Albert II Grimaldi jest ojcem chrzestnym dla czterech osób: Jana Tauberta Natty, Pierre’a Casiraghi, Ludwika Ducruet i Pauliny Ducruet. Jego imię nosi jego bratanek, Andrea Albert Pierre Casiraghi.
Dziedziczenie tronu Monako:
Książę Albert ma dwoje nieślubnych dzieci, ale zgodnie z panującym w Monako prawem, na tronie może zasiąść tylko taki członek rodziny książęcej, którego rodzice wzięli ślub. Zatem ani Alexandre Coste[12], ani Jazmin Grimaldi w przyszłości nie zastąpią ojca w roli księcia. Jeżeli Albert nie doczeka się legalnego potomka, tron przejmie jego siostra Karolina, księżna Hanoweru. Karolina ma czworo dzieci, każde z nich może zostać głową państwa, a pierwszym w kolejności jest jej syn, Andrea Casiraghi.
Odznaczenia:
Krzyż Wielki Orderu Świętego Karola – 1979 (w 2005 został Wielkim Mistrzem orderu)
Wielki Mistrz Orderu Korony – 2005
Krzyż Wielki Orderu Grimaldich – 1958 (w 2005 został Wielkim Mistrzem orderu)
Wielki Mistrz Orderu Zasługi Kulturze – 2005
Wielki Order Króla Tomisława (Chorwacja)
Krzyż Wielki Orderu Księcia Daniła I (Czarnogóra)
Krzyż Wielki Legii Honorowej (Francja)
Krzyż Wielki Narodowego Orderu Zasługi (Francja)
Komandor Orderu Palm Akademickich (Francja)
Order pro merito Melitensi (Malta)
Wielki Komandor Orderu Nigru (Nigeria)
Krzyż Wielki Orderu Vasco Núñeza de Balboa (Panama)
Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru
Krzyż Wielki z kollaną Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
Wielki Oficer Narodowego Orderu Lwa (Senegal)
Krzyż Wielki Orderu Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie
Kawaler Honorowy Zakonu Szpitala św. Jana z Jerozolimy
Wikipedia.org