Ligue 1 jest najwyższą w hierarchii klasą rozgrywek piłkarskich we Francji, będąc jednocześnie najwyższym szczeblem centralnym (I poziom ligowy). Jej triumfator zostaje mistrzem Francji, zaś najsłabsze drużyny są relegowane do Ligue 2 (II ligi francuskiej).
Przed „erą ligową” rozgrywki o piłkarskie mistrzostwo Francji toczyły się systemem pucharowym i miały charakter amatorski, a odpowiadała za nie federacja USFSA. Pierwszą ich edycję przeprowadzono w 1894 (między 15 kwietnia 1894 – 6 maja 1894) i do 1896 odbywały się systemem „wiosna-jesień”. Od sezonu 1896/1897 wprowadzono formułę „jesień-wiosna”. Ich ostatnią pełną edycję rozegrano w sezonie 1913/1914, bowiem przeprowadzenie kolejnych uniemożliwił wybuch I wojny światowej. Po jej zakończeniu udało się zorganizować faktycznie ostatnią edycję w sezonie 1919, po czym zaprzestano rozgrywania następnych. Od tej pory (nieprzerwanie do sezonu 1931/1932) najlepszą klubową drużynę kraju wyłaniano poprzez Puchar Francji, którego ranga i prestiż rosły z roku na rok.
16 stycznia 1932 utworzono w Paryżu pierwszą w historii zawodową ligę piłkarską we Francji, nadając jej nazwę Première Division (w skrócie Division 1 lub D1). Jej założycielami byli: Georges Bayrou, Emmanuel Gambardella i Gabriel Hanot. Premierową edycję przeprowadzono w sezonie 1932/1933 (od samego początku rozgrywki toczono systemem jesień-wiosna), gdy do rywalizacji przystąpiło 20 drużyn, podzielonych na dwie 10-zespołowe grupy (inauguracyjna kolejka odbyła się 11 września 1932). Pierwszymi triumfatorami zostały: Lille OSC (w grupie A) oraz FC Antibes (w grupie B), zaś 14 maja 1933 na stadionie Colombes w Paryżu rozegrano finał ligi, w którym Lille OSC pokonało drugie w tabeli grupy B AS Cannes 4:3 (FC Antibes zostało zdyskwalifikowane przez władze ligi i niedopuszczone do udziału w finale).
Ligue 1 jest częścią Ligue de Football Professionnel, obejmującej również Ligue 2. Od chwili powstania do sezonu 2001/2002 nosiła ona oficjalną nazwę Première Division, zaś w 2002 zmieniono ją na Ligue 1 (w skrócie L1) i pod tą nazwą rozgrywana jest od edycji 2002/2003.
Do tej pory we francuskiej ekstraklasie wystąpiło łącznie 65 klubów, jednak żaden z nich nie uczestniczył w jej wszystkich edycjach (najwięcej sezonów pierwszoligowych ma na swym koncie FC Sochaux-Montbéliard, który jednocześnie rozegrał najwięcej meczów w D1/L1). Absolutnym rekordzistą w liczbie mistrzowskich tytułów jest natomiast AS Saint-Étienne (10-krotny triumfator ligi). Spośród wszystkich zawodników występujących w historii D1/L1 najwięcej spotkań rozegrał w niej bramkarz AS Monaco Jean-Luc Ettori (602 mecze), a najwięcej goli zdobył Delio Onnis (299 bramek).
Od sezonu 2002/2003 występuje w niej 20 najlepszych klubowych drużyn Francji. Dwie czołowe (mistrz i wicemistrz) automatycznie kwalifikują się do Ligi Mistrzów, zaś trzecia startuje w eliminacjach do tych rozgrywek, zaczynając od 3 rundy kwalifikacyjnej. Czwarty zespół otrzymuje przepustkę do Pucharu UEFA. Ekipy z piątego i szóstego miejsca również mają szansę na udział w tych rozgrywkach (Francja posiada bowiem możliwość wystawienia w nim 3 klubów), jednak zależy to od wyników Pucharu Francji oraz Pucharu Ligi Francuskiej (zwycięzcy tych dwóch rozgrywek również mają możliwość gry w Pucharze UEFA, jeśli nie znajdą się w czołowej „czwórce” ligi).
google.com